Camilla, Bianca, Francesca, Violante, Laura, Isotta, Eleonora – ποιες από εσάς θα πάτε να δείτε αν είναι ευγενικός και αγαθός ο Θάνατος; Violante, θα ήθελα να πας εσύ, χωρίς όμως αυτό το κόκκινο στολίδι, το κρήδεμνον στα μαλλιά, σταλάζει σαν άδικο αίμα πάνω στον λαιμό σου, χωρίς εκείνο το δίκαιο κόκκινο περιδέραιο με τα ελάχιστα αστέρια...

Η αλήθεια μας αλλάζει κάθε μέρα...

Από τις πρώτες μέρες το ίδιο το παιδί μου κοιτάζει κατάματα το ενδεχόμενο του θανάτου και θέτει ερωτήματα...

Μια μέρα ένας άστεγος διαβάζει την φράση «αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν»...

Ένας επίλογος στη σύντομη ιστορία ενός ανθρώπου κάπως διαφορετικού, ενός ανθρώπου που ασκήθηκε στον αγώνα για να υπερβεί αυτήν τη διαφορετικότητα και να την αναγάγει όχι μόνο σε μέσο επιβίωσης και ισορροπίας αλλά καταξίωσης και αυθυπαρξίας...

Καθόμουν στο πίσω κάθισμα, πίσω του ακριβώς...

Την ξαναείδα την αδερφή σου. Ήρθε χθες βράδυ στο σαλόνι, µετά που εσύ και η µάνα σου κοιµηθήκατε. Ήταν ολόιδια όπως και τότε, µόνο που τώρα ήτανε ντυµένη µε ένα πανέµορφο πράσινο φόρεµα.

«Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ μάς μεταφέρει στο επίκεντρο του δράματος και στη ρίζα του ανεπούλωτου τραύματος: στον Εμφύλιο Πόλεμο, όπως τον έζησε ένας ευαίσθητος έφηβος πάνω στα ηπειρώτικα βουνά...

Ο Ίταλο Καλβίνο σχολιάζει ότι οι κλασικοί δε σταμάτησαν ποτέ να μιλάνε για την ουσία των πραγμάτων, αλλά ταυτόχρονα θέτουν δύσκολα ερωτήματα και έτσι η σχολική διδασκαλία κινδυνεύει να τους ταριχεύσει σε μια μουσειακή και σκονισμένη προσέγγιση...

Άνθρωποι που γνωρίζονται, γίνονται ζευγάρια, χωρίζουν, επανασυνδέονται...

A remarkable true story of Pavlos and his family, who valiantly fought against the forces of oppression during World War II...

Δύο γειτονόπουλα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη Λάπηθο – κωμόπολη της κατεχόμενης Βόρειας Κύπρου – συναντιούνται ύστερα από πολλά χρόνια σε ένα παραλιακό καφενεδάκι...

Ποια πορεία ακολουθεί η ψυχή, όταν αποχωριστεί το σώμα; Ποια είναι η διαδικασία κάθαρσής της, μετά τις αλλαγές που έχει επιφέρει η προηγμένη τεχνολογία, και ποιες οι συνθήκες διαβίωσής της στον άυλο κόσμο; Με έναν ρέοντα λόγο, ενίοτε συγκινησιακά φορτισμένο, και αρκετή δόση χιούμορ η αφηγήτρια περιγράφει την εμπειρία της από τις μεταμεσονύκτιες συναντήσεις της στον άυλο κόσμο με τις ψυχές παλιών της γειτόνων αλλά και συγγενών, οι οποίοι, ακολουθώντας το πρότυπο μιας ομαδικής ψυχοθεραπείας, της μιλούν για πράγματα για τα οποία δεν πρόλαβαν ή δεν τόλμησαν να μιλήσουν όσο ζούσαν...

-

Τι σχέση έχουν άραγε η ενσυναίσθηση, η διάδραση, το διακύβευµα, η συµπερίληψη, η ασύµµετρη απειλή, το πος, η καλή Παναγιά, η καλή απόλαυση µε τον σοσιαλεθνικισµό; Τι σχέση έχει άραγε ο σοσιαλεθνικισµός µε το Γκραν Κάνυον, το παιδάκι του Βελγίου που κατουράει, τον Ροβεσπιέρο, την Λευκή Φρουρά, τους µουζίκους; Μήπως τα ενοποιεί το συµπέρασµα µιας παλαιάς χωριάτισσας, δεν έχει αφαλό ο δολιοάνθρωπος, δεν του τον έδεσε καλά ο θεουλάκης; Σ...