Το βιβλίο «ΑΝΑΔΡΟΜΗ», προσφέρει στον αναγνώστη απλόχερα τη διαδρομή ενός αιώνα, με αγώνες, δυσκολίες, επιτυχίες, διακρίσεις, χαρές, και λύπες για το ανέβασμα στην κλίμακα της ζωής… Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου περιλαμβάνονται δώδεκα διηγήματα που με νοσταλγία σκιαγραφούν σκηνές από την καθημερινότητα της εποχής εκείνης...

«Μοναχικοί περίπατοι στον χρόνο», του αδιευκρίνιστου ή του χρονικά προσδιορισμένου, αλλά πάντα ακολουθώντας το άφθαρτο, βαθύ αποτύπωμά του...

Η συλλογή με τίτλο «18 Περιπτώσεις από το Γραφείο Ιδεών του κου Καββαδία», μας προσκαλεί σε ένα συναρπαστικό ταξίδι ζωής...

Είχε κάτι μήλα... να! Το δαγκωμένο μήλο-μαστός της Apple. Η Εύα και η Apple. Τα μήλα Macintosh. Τα μήλα Golden.

Δεκαπέντε πορτραίτα ανθρώπων, δεκαπέντε πολιτισμικά σενάρια, δεκαπέντε εικόνες που ίσως και να αντανακλούν τις πραγματικότητες της πρώιμης Μεταπολίτευσης: τις συνέχειες και τις τομές της, τα όνειρα και τα αδιέξοδά της, τα προβλήματα προσαρμογής των μεταναστών στην πατρίδα μετά την επιστροφή...

Η άσκηµη γέψη της εγκατάλειψης ξέκοβε απ’ τα κλώνια των χιονισµένων δέντρων κι ερχότανε, ερχότανε, του σκέπαζε τα χείλια µε το παλιό χιόνι, ανούσιο και κοροϊδευτικό µαζί κατασκεύασµα του αγνώστου...

ΟΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥ 1989 «Η συλλογή διηγηµάτων του Δ...

Ένας βαθιά θρησκευόμενος νέος, ο οποίος έχασε στη διάρκεια της Κατοχής τους γονείς του, προκειμένου να μην πάρει μέρος στον Εμφύλιο αποφάσισε να κλειστεί σε μοναστήρι...

Ο μικρός κοιτάζει το άγαλμα μα βλέπει το σκύλο, βλέπει την ψυχή της πέτρας...

-

-

Ο Αλεξόπουλος, με τη δεύτερη συλλογή διηγημάτων του, δείχνει ότι ήρθε για να μείνει...

Μια ασθενής χρειάζεται επειγόντως «επισκευή», η γραμματέας του γιατρού ξεπερνάει τα όρια, μια επίδοξη συγγραφέας παρακολουθεί μαθήματα δημιουργικής γραφής και μαθαίνει να αγαπά με τον τρόπο των ενηλίκων, μια καθηγήτρια γίνεται ξαφνικά το τιμώμενο πρόσωπο, μια κόρη διεκδικεί τον μπαμπά της και μια άλλη επισκέπτεται το πατρικό της για να φύγει με τάπερ αεροστεγώς κλεισμένα...

«Αν όλοι οι άνθρωποι έκλειναν ταυτόχρονα και για µισό λεπτό τα µάτια, σ’ αυτό το µισό λεπτό πού θα ήταν ο κόσµος;» ρώτησε ο µαθητής...

-