Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εναρκτήρια διάλεξη που δόθηκε από τον υπογράφοντα στα 1977, στην Κομοτηνή, με την ευκαιρία των εκδηλώσεων για τα "Ελευθέρια" της Θράκης (7-14 Μαΐου)....

Το βιβλίο αυτό δεν είναι μια μελέτη για την αρχαία Ελλάδα ή για το μεσαίωνα, που τη συνοδεύουν ή τι στολίζουν χρωματιστές φωτογραφίες....

ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ Αύρα ανάλαφρη χέρι βελούδινο υγρή ευκρασία δακρύζει το δέντρο ως το κόκκαλο και οι πανσέδες....

ΓΥΡΙΣΜΟΣ Χαιρέτα με καμάρι το φεγγάρι τον ήλιο και σε τούτο εδώ το χαμένο βασίλειο γιορτινά τραγουδάει της ημέρας η δύση μες στης νύχτας την τόσο σιγανή παρουσία....

Το παραμύθι αυτό γράφτηκε σαν έργο θεατρικό....

Έσβησα και ξανάσβησα την αρχή, πριν αποφασίσω να μπω οριστικά στα χειρόγραφα τούτα -άσπρο σωρό χαρτιού μπροστά μου, που μπορεί, με τον καιρό, να καταντήσει ξανάσασμα ή εφιάλτης....

Ο κ....

Η ανησυχία, ως πρωταρχικό στοιχείο της ζωής μας, δεν είναι μια έννοια με πάγιο περιεχόμενο....

-...

Δείγμα γραφής: Η ΑΓΕΡΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ Είναι η ζωή μας μια μετάξινη κλωστή, που όλο και τρέμει, ίδιο στον χειμωνιάτικο βοριά και στο καλοκαιρινό μελτέμι....

[....

Τα κείμενα που δημοσιεύω εδώ, πρωτοτυπωμένα στην εφημερίδα "Ελευθερία" τους πρώτους μήνες του 1967, θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς προορατικά....

-...

-...

Το σιωπηλό τοπίο της καθημερινότητας νησί της Κίρκης Ποτάμια που δεν τήρησαν τους σιωπηλούς τους όρκους κραδαίνοντας σφιχτά κάτω από τ’ άμφιά τους το μαχαίρι, βουνά που παραμέριζαν από την πίστη σου ότι θα με κρατήσεις κοντά σου - "δεν βλέπεις, που με παραμονεύει ο Αχέροντας", σου έλεγα δείχνοντας τα νερά να μαυρίζουν από τις ποντισμένες νάρκες και τους αγνοούμενους, εσύ μου έδειχνες έξω απ’ το παράθυρο το πλατάνι που κρεμάσαν τον Άγιο κι ετοίμαζες αμίλητη γλυκό κυδώνι κέρασμα για τα σαράντα μου, έτσι κυλούσαν οι μέρες κι οι εβδομάδες, αλλά εγώ έμενα με τις φωνές, τα παρακάλια, τα ξυλοφορτώματα λεία πολύτιμη της καθημερινότητάς σου περνούσε τ’ απογεύματα πάνω απ’ τα νερά ο Χριστός, μας κοίταζε με τα διαπεραστικά του μάτια "αλλάζουν δέρμα τα ποιήματα μπροστά στην τηλεόραση", έλεγε, "σωριάζουν πλάι σου χαμένες μέρες" "κι έπειτα ο δρόμος παύει να είναι ο Πατέρας σου"....