Κάθε χρόνο, χιλιάδες ηθοποιοί συρρέουν σαν ένα ποτάμι ατέλειωτο που χύνεται μέσα στη Νέα Υόρκη -το Μεγάλο Αμερικάνικο Μήλο- ελπίζοντας πως η τύχη θα φέρει να παίξουν στο σανίδι και να γίνουν διάσημοι και πλούσιοι....

Είναι να φοβάσαι και να μετράς -περασμένα μεσάνυχτα- τους σκληρούς και μοιραίους χτύπους του ρολογιού, είναι το φορτίο ενός σώματος που αλλάζει απότομα πλευρό, είναι να ανοίγεις τα βλέφαρα, είναι κάτι σαν πυρετός που δεν είναι πραγματική αγρύπνια, είναι να ψιθυρίζεις στίχους που έχεις διαβάσει εδώ και χρόνια, είναι να τα βάζεις με τον εαυτό σου που ξαγρυπνά όταν οι άλλοι κοιμούνται, είναι να θέλεις να βυθιστείς στο όνειρο και να μην το μπορείς, είναι ο τρόμος να ζεις και να συνεχίζεις να υπάρχεις....

Σκόρπιοι και ανερμάτιστοι γύριζαν, όπως και οι Αμερικάνοι, γύρω απ την ουρά τους....

Noir λογοτεχνία, ιπποτικό αφήγημα ή σουρεαλιστικό μυθιστόρημα; Κάπου ανάμεσα κρύβεται η αλήθεια....

"Με βλέπω σαν σε όνειρο, να σέρνομαι στην προκυμαία....

Κριτικά σημειώματα του Poe που σκιαγραφούν το έργο και την προσωπικότητα 38 λογοτεχνών και πνευματικών δημιουργών της εποχής....

-...

Συχνά σκέφτομαι, πόσο ενδιαφέρον θα ήταν ένα περιοδικό, εάν ο συντάκτης του έδινε -θέλω να πω, εάν μπορούσε να δώσει- λεπτομερώς, και βήμα προς βήμα, τη διαδικασία εκείνη μέσω της οποίας η οποιαδήποτε σύνθεσή του θα έφτανε στον απόλυτο βαθμό ολοκλήρωσης....

Ένα παρα-μύθι για άυπνους ηχολήπτες, μια συναρπαστική ιστορία ανάμεσα σε πίπηδες και μέλι, σε έρωτες και λάθη....

-...

Κείνα τα βρωμερά όρνια είναι πτηνά Θανάτου....

-...

Περιέχονται τα έργα: - Ο βασιλιάς των κρυπτογράφων - Ο Χρυσοκάνθαρος - Η Σφίγγα...

"Ο κακός της περιοχής Εξαρχείων" -δηλαδή εγώ- διανύοντας τότε τον εξηκοστό όγδοο χρόνο της ζωής μου, (σήμερα εβδομήντα εννέα) μέσα σε βασανιστικές συνθήκες μιας τύχης αγαθής, είδα κι άκουσα πολλά, τράβηξα σκληρό κουπί, που άλλοι το λένε "εμπειρία" κι άλλοι "περιπέτεια ζωής", αμύνθηκα σ ό,τι μου προκαλούσε αηδία, αντιστάθηκα σε όλα εκείνα στα οποία οι άλλοι ομότεχνοι γύρω μου, αργά ή γρήγορα, υπέκυψαν συν τω χρόνω στους συρμούς, και γαντζώθηκα ως ναυαγός, αφού κανείς δεν μου πέταξε ένα σωσίβιο, σ όλες τις γενιές, μετά το 1950, ενώ ταυτόχρονα προδόθηκα από όλες τις "γενιές" που περάσανε από την σπονδυλική μου στήλη και εν τέλει λιποτάχτησαν....

Ξύπνησα απότομα με την κρέμα του εφιάλτη ακόμη στο πρόσωπό μου....