-

-

Όταν η σιωπή αποκτά φωνή, όταν οι ήχοι παράγουν λέξεις, όταν οι φράσεις φανερώνουν εικόνες… τότε η ποίηση ανθίζει στη γη...

ΠΟΙΗΜΑΤΑ γραμμένα στο τέλος της πρώτης νιότης, σε μια εποχή προσωπικών και γεωγραφικών μετατοπίσεων, σε μια περίοδο σκληρής και «μοντέρνας» επιβολής στην πανδημική και εμπόλεμη παγκοσμιότητα, στη λήξη εντέλει των ψευδαισθήσεων και στην ανάγκη εν νέου επινόησής τους...

Κάποτε το σώµα σωπαίνει...

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ: ΑΘΑΝ...

Τι είναι λύση; Μια απάντηση; Μια διαφυγή; Ή μήπως ένα νέο ερώτημα; Στην τρίτη της ποιητική συλλογή, η Σπυριδούλα Γεωργοκίτσου ξεκλειδώνει λέξεις που αναμετριούνται με το τώρα...

Σε έναν κόσμο που προσπερνάμε κάθε τι γύρω μας, ακόμη και τους δικούς μας ανθρώπους, πολλές φορές τους φερόμαστε σα να ήταν παλαιωμένα παιχνίδια, η τρυφερότητα μπορεί ξανά να ανθίσει, σε εκείνα τα λεπτά που θα δώσουμε την πρέπουσα σημασία και θα μας επαναφέρει στον πρωταρχικό σκοπό που έχουμε όλοι μέσα μας, την Αγάπη! Το παρόν βιβλίο αποτελεί ποιητική συλλογή στην οποία άνθρωποι που έχουν ζήσει έντονες συναισθηματικές εμπειρίες, περίπλοκες σχέσεις, απώλεια ή συναισθηματική αναταραχή θα βρουν το βιβλίο οικείο και ανακουφιστικό καθώς μπορεί να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους και τις εμπειρίες τους μέσα στις λέξεις της...

«Ο ελάχιστος ύπνος π...

Το Monoku (μονόκου) είναι ένα σχετικά νέο ποιητικό είδος γενικής θεματολογίας, το οποίο χαρακτηρίζεται από την συντομία και την απλότητά του...

Μυστικά ήρθες βροχή και διέρρηξες κλειστά παντζούρια ~ Μπλε ορχιδέα μάτια κοράλλια σμιχτά ήλιος γίνεσαι ~ Η φύση μουντή ακάνθινο στεφάνι φως της άνοιξης ~~~ «Τέσσερα χρόνια μετά το πρώτο ποιητικό της φτερούγισμα, η Αναστασία Κλώνη μυείται αισθαντικά στον κόσμο των χαϊκού· η μικρή τους φόρμα αναδεικνύει ξεχωριστά τη δύναμη των λέξεων, των οποίων η γοητεία μαγεύει την ψυχή της, τις κάνει στολίδια ακριβά και ντύνει μ’ αυτές τις σκέψεις της...

Σχετικά με την επιλογή των ποιημάτων [...

Κάτω απ’ το χώμα οι ...

Επιστρέφοντας στο αδέσποτο πουθενά Ή Τι θα ’λεγε η μάνα μου αν με έβλεπε να βαδίζω ξυπόλητος στην επιφάνεια μιας θάλασσας ομιλούσας’ και ’μεις κομπάρσοι πλασμένοι από θραύσματα της αβύσσου γράφουμε στην αμφίβια άμμο τη θεϊκότητά μας (απόσπασμα από το 14ο ποίημα) ** Οι λέξεις είναι ο τρόπος του να υπάρχει να μετακινείται στο συμπαγές αόρατο λαχταράει να λύσει το αίνιγμά του να απελευθερωθεί από τη μοναδικότητά του να γίνει ον παιδί που κλαίει στις όχθες του ποταμού νιότη που γερνάει...

Φυσική επιλογή και άλλα αίτια θανάτου Εκείνη ήταν από τα άτομα που όταν πετύχαιναν νεκρό ζώο στον δρόμο σταματούσε το αμάξι της σκεφτόταν: «πώς την πάτησες έτσι εσύ;» έπειτα έπαιρνε το ζωάκι μαζί της και το έθαβε στο πιο κοντινό χωράφι...