Δύο αδελφές, η Μίγια και η Λίλια, περνούν το καλοκαίρι τους στο παλιό σπίτι της γιαγιάς τους, έναν τόπο γεμάτο αναμνήσεις από την παιδική τους ηλικία...

Ουκρανία, 2022...

-

Ο Όττο φον Φ...

Αυτή η έκδοση είναι η συλλογική, εθελοντική πράξη αλληλεγγύης και τιμής στην Ουκρανική Αντίσταση, αποδίδοντας στα ελληνικά τον λόγο ενός εμβληματικού εκπροσώπου της μέσα από τη φωτιά της μάχης...

Ρους του Κιέβου, 11ος αιώνας...

Το έργο αυτό είναι μια εκτενής καταγραφή των προσωπικών βιωμάτων του συγγραφέα, σε μορφή απομνημονευμάτων, όπως και η αποτύπωση της συλλογικής μνήμης...

Στις 26 Απριλίου 1986, στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ συνέβη ένα ατύχημα...

Το δεύτερο βιβλίο τής τριλογίας Η γυναίκα που λαχταρούσε να αγαπήσει της Εκατερίνα Γκραφ έχει τίτλο Αμείλικτη συγχώρεση και αφηγείται τις περαιτέρω περιπέτειες της πρωταγωνίστριας Ελισαβέτας Τροπίνινα...

Η συλλογή διηγημάτων Το DNA των Αγγέλων περιλαμβάνει πραγματικές ιστορίες...

Δεν μπορώ καν να θυμηθώ τι ένιωθα πριν τον πόλεμο, τι σκεφτόμουν...

Βιβλίο 1 - «Αναστασία» Οι κέδροι της Ρωσίας που ηχούν διηγούνται την ιστορία του ταξιδιού του Βλαντίμιρ Μέγκρε στην τάιγκα της Σιβηρίας το 1995, όπου ο ίδιος έγινε μάρτυρας κάποιων απίστευτων πνευματικών φαινομένων που συνδέονται με το ιερό δέντρο της Σιβηρίας, τον κέδρο που ηχεί...

Δύο άγνωστοι μεταξύ τους άντρες συναντιούνται τυχαία στο χιονισμένο αεροδρόμιο «Μπορίσπιλ» λόγω της καθυστέρησης των πτήσεών τους...

Οι Χαρούμενοι γυμνοί άνθρωποι είναι μια συλλογή διηγημάτων της Κατερίνας Μπάμπκινα, με κοινή αναφορά στην ευτυχία ή, ακριβέστερα, στο τι μας συμβαίνει λίγο πριν τη ζήσουμε...

Κοίτα – ο πρώτος πάγος απλώνεται στους δρόμους μας το πρωί, και το αίμα έχει γεύση άγριου λευκάγκαθου ενώ στα χείλη απόμεινε ίχνος φιλιού, σαν μικρή πληγή∙ κοίτα, πόσο φθαρμένες είναι οι τσέπες από τα χέρια με τα δερμάτινα γάντια, κοίτα πώς ξεχνιούνται όλες οι δικές σου επιπόλαιες ενέργειες, και οι κακές συνήθειες∙ πόσο κοντά κοιμούνται τα πουλιά στα κλαδιά, πόσο γκρίζα φαίνεται η αναπνοή στον αέρα, καθώς ο ήλιος χαϊδεύει τις στέγες της πόλης, τις κορυφές των μαύρων δέντρων από πάνω, και τα κοιμισμένα ψάρια στα αργοκίνητα νερά∙ πώς ο κόσμος σου προσφέρει δώρα – κρύα μήλα, όψιμα λουλούδια, ξαφνικά απάνεμα βραδινά και άλλες χαρές – φάε, πάρε, κράτα, φύλαξε τη μνήμη του καλοκαιριού∙ καθώς θα ωριμάζει στους πνεύμονες η νέα ζεστασιά, καθόλου άσχετη, απαλή, αόρατη, εύθραυστη, σαν ζωντανός μίσχος...