Η απουσία στην ελληνική βιβλιογραφία ενός σύγχρονου γερμανοελληνικού τεχνικού λεξικού, που να απευθύνεται αποκλειστικά σε πολιτικούς μηχανικούς αποτέλεσε την αφορμή για τη σύνταξη του παρόντος συγγράμματος...

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον Γιάννη...

Η μνήμη μας είναι η γνώση μας και η φαντασία μας το όραμά μας...

Κάποτε ο Φλωμπέρ είχε πει για το έργο του «Μαντάμ Μποβαρύ» την περίφημη φράση: «Madame Bovary c’ est moi...

Στάθηκα γυμνή μπροστά στον καθρέφτη...

Ο Βασίλης, ένας πρώην πρωταθλητής κολύμβησης, απομονώνεται κοινωνικά μετά τον θάνατο του πατέρα του και γίνεται ένα υπέρβαρο παιδί για θελήματα...

-

Τι συμβαίνει στο βασίλειο των χρημάτων; Γιατί τέτοια ταραχή; Γιατί ένα ισχυρό χαρτονόμισμα βλέπει υποτιμητικά τα μικρότερα σε αξία νομίσματα; Γιατί καταδικάζονται ως ανάξια όλα τα κέρματα; Πώς σηκώνονται για να υπερασπίσουν το καθένα τη σημασία του; Και πώς δείχνει και το πιο ταπεινό ότι μπορεί να σημαίνει κάτι που το πιο μεγάλο δεν μπορεί καν να φανταστεί; Ένα ιδιαίτερο παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, από το οποίο τα παιδιά μπορούν να μάθουν με έξυπνο τρόπο την αξία και τις δυνατότητες κάθε νομίσματος...

Μία από τις άστατες ημέρες του χειμώνα ήταν και εκείνη...

Σε τι μπορεί να μεταμορφωθεί ένας άνθρωπος; Σε ζώο; Σε δέντρο; Σε σκιάχτρο; Σε άυλη παρουσία; Σε φως; Σε κάποια ισχυρή θαλασσινή θεότητα; Ή μήπως σε τίποτα; Μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας, ζωής και θανάτου, δέντρου και ζώου, χιούμορ και σαρκασμού, υπερβατικότητας και ρεαλισμού, ειρωνείας και ζεστασιάς αυτά τα ποιήματα που είναι και μικρές, ιστορίες, άλλες αστείες, άλλες παράξενες και ιδιότροπες, αλλά όλες απρόσμενες, μας αφηγούνται πώς περίπου είναι αυτό που βιώνουμε εν σαρκί και πώς θα μπορούσε να είναι αυτό που θα νιώθαμε άνευ σαρκός...

Ο Επίκουρος περιγράφει την αρετή, ως αναπόσπαστη από την ηδονή (ευχαρίστηση)...

Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω τ’ αντάμωμα με τη νονά Θεώνη κείνα τα χρόνια, τα δύσκολα, τα πονεμένα… Αυτό που μου ’ρχεται στο νου είναι η γεύση, η αίσθηση, το βίωμα, η ζεστασιά της ψυχής στο κρύο του χειμώνα… Ώρες ατέλειωτες κουβέντας με δουλειές, τις Κυριακές που πήγαινα να την επισκεφτώ σ’ εκείνο το μικρό υπόγειο, υγρό κι ανήλιαγο δωματιάκι...

Ένα σπίτι στην Κρήτη, τρεις αιώνες ζωής, μια μικρή ιστορία από έναν τόπο με σημάδια ανθρώπινης ζωής και εξέλιξης από την Υστερομινωική εποχή...

Όμως, όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για τον προοδευτικό διευθυντή που θεωρούσε ότι ο κρατούμενος πρέπει να αποφυλακίζεται ψυχικά και ηθικά βελτιωμένος και όχι να είναι έτοιμος για τη διάπραξη και νέων εγκλημάτων...

Είναι μια ιστορία μαγική αλλά και πραγματική...