Πρωταρχικό μου ενδιαφέρον είναι η διαμόρφωση μιας σύγχρονης Ελληνο-δυτικής ανθρωπολογίας με θεολογική αφόρμηση, η οποία να μπορεί να προσφέρει ορισμένες απαντήσεις και σε φιλοσοφικές και ψυχολογικές αναζητήσεις. Η έρευνα αυτή με απασχόλησε καθόλη τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Είμαι πεπεισμένος ότι, χωρίς μια νέα προσέγγιση της ελληνοδυτικής θεολογικής σκέψης, σε μια προοπτική επανερμηνείας και αξιοποίησης, είναι εντελώς αδύνατο να οικοδομηθεί μια πειστική ανθρωπολογική μεταφυσική σήμερα. Η μετανεωτερική υπονόμευση της μεταφυσικής έχει θέσει στο περιθώριο όλες τις σύγχρονες φιλοδοξίες οικοδόμησης κάθε είδους οντολογικής ή ηθικής θεωρίας περί του ανθρώπου, στον βαθμό που παραμένει αποφασιστικά αποκομμένη από τις περισσότερες κοινές μας ελληνοδυτικές φιλοσοφικοθεολογικές πηγές του παρελθόντος. Αλλά ακόμη κι αν αληθεύει ότι μερικές από τις πιο καταστροφικές στρεβλώσεις της σύγχρονης υποκειμενικότητας προέκυψαν, εν σπέρματι, ακριβώς από αυτό το παρελθόν, φαίνεται ότι είναι επίσης αλήθεια πως μπορούμε να εμπνευστούμε για τη νέα χριστιανική, Ελληνοδυτική αυτοκατανόησή μας από αυτή την ίδια την, όχι ακόμη κορεσμένη, πηγή. Και πάλι, ο διάλογος με το παρελθόν, στην προοπτική μιας σύγχρονης επανερμηνείας, δεν εξαντλείται στην ιστορική πιστότητα, αλλά αναφέρεται σε έναν γόνιμο τρόπο οικοδόμησης του μέλλοντος. π. Νικόλαος Λουδοβίκος