Το παρόν μυθιστόρημα διεκτραγωδεί τη ζωή μιας αριβίστριας και του οικείου της περιβάλλοντος. Αποτυπώνει τα πάθη μιας λαμπρής οικογένειας. Αποκαλύπτει τις αληθινές αιτίες σοβαρών πράξεων. Εισχωρεί στα ενδότερα των ανθρωπίνων αδυναμιών. Κινείται μεθοδικά, μέσα από έναν ανελέητο σαρκασμό. Ο αναγνώστης βρίσκεται με ένα συνεχές ερώτημα, αν τα ιστορούμενα είναι αλήθεια ή υπερβολές. Η γλαφυρότητα της αφήγησης και ο ταχύς λόγος εγκλωβίζουν τη σκέψη και την καθιστούν υποχείριο των διεφθαρμένων ηρώων. Η βαθιά γνώση της γλώσσας και το συναφές παιγνίδι ανάμεσα στις ιδιότυπες φόρμες της, αναδίδουν μία πρωτότυπη έκφραση, σπάνια απαντώμενη στη σύγχρονη λογοτεχνική μορφή. Η πρωταγωνίστρια Σαπφώ Καμπούρη και οι συγγενείς της δεν διαθέτουν εύσημα ηθικής. Μικρότητες και αδυναμίες χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά τους, που εξυπηρετεί αποκλειστικά το ατομικό τους συμφέρον. Στο τέλος τα καταφέρνουν, σε επιβεβαίωση της αρχής, ότι τα πάντα επιτυγχάνονται μόνον με υποχθόνια μέσα. Τα εμπλεκόμενα πρόσωπα διαθέτουν την ικανότητα να εμφανίζονται με το ένδυμα του κύρους και της αξιοπρέπειας, αποκρύπτοντας εντέχνως το βόρβορο, στον οποίο είναι βουτηγμένα.