Το παρόν μυθιστόρημα αποτελεί ακριβή απεικόνιση της κοινωνίας. Δείχνει παραστατικά την επικρατούσα διαφθορά. Δεν φείδεται λεκτικών χαρακτηρισμών και κτυπάει τους λαϊκούς καθοδηγητές. Οι ήρωες δεν αποτελούν αποκυήματα της φαντασίας. Είναι αληθινοί. Ο Χάρυ, ο Γιάννης και ο Νίκος περιτριγυρίζουν την εξουσία και βγάζουν τα απωθημένα τους. Η Μέλπω και η Ζίνα αντιπροσωπεύουν τις γυναίκες, που διαθέτουν το κορμί τους βορά ισχυρών ανδρών. Όμως βρίσκονται πάντοτε από πάνω. Ο ευτελισμός είναι αυτοσκοπός και όχι μέσον. Η ατομική επικράτηση περνάει από δύο στάδια. Τη συκοφαντία και τις σεξουαλικές αδυναμίες. Η "νομενκλατούρα" αντανακλά την πραγματικότητα, ενώ κινείται στη σφαίρα της φαντασίας. Η δράση και οι χαρακτήρες παρασύρουν τον αναγνώστη σε ανασφαλή ερωτήματα. Δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Η σύνθετη σκέψη συνιστά επαρκές εργαλείο για την εισαγωγή σε άγνωστες πτυχές της πολυπλοκότητας. Τα πρόσωπα του δράματος αποτυπώνονται με αριστοτεχνικό τρόπο. Είναι μέλη μιας μυστικής συνωμοσίας, που λειτουργεί χωρίς συνδετικούς κρίκους. Κινείται από μόνη της. Πάντοτε όμως με προφανή ιδιοτέλεια, με αχαλίνωτα πάθη και με απώτερο στόχο την ανήθικη αναρρίχηση.