"Δεν ανιστορώ....

"Λιγωσάδικο" είναι το κλαδί που κόπηκε κατά τη λίγωση του φεγγαριού (σσ στη "χάση του φεγγαριού") και για τούτο δεν μπορεί να καεί....

Τη Γλώσσα που γύρισε τον Ύπνο που μίλησε την Ίδη που μύθευσε όλα τα χρωστάμε και τ αφιερώνουμε -έτσι δεν είναι Επιμενίδη;- σ ένα ξεστρατισμένο πρόβατο....

Σε έχει καλέσει ποτέ στο τηλέφωνο ο Γιατρός; Το σήκωσες; Θα σταματούσες δυο ποιητές καθώς αρπάζουν έναν άγγελο; Τι εντολές θα έδινες στην τεχνητή νοημοσύνη ώστε να δημιουργήσει το πιο απόκρυφο πορτρέτο σου; Σκέφτηκες ποτέ να στείλεις γράμμα στον άγιο Χάρο; Τι θα του ζητούσες; Θα μπορούσες να μετατρέψεις ένα φτηνό βιολί σε όργανο εξαιρετικής μαστοριάς με ένα δάκρυ; Τι θα έκανες αν έπρεπε να ανακρίνεις κάποιον που ζει με το ενδεχόμενο της αυτανάφλεξης; Θα έτρωγες ποτέ ένα μήλο, αν πάνω του κάθονταν αγαπημένοι νεκροί; Και, κυρίως, μπορεί ένας υπναγωγικός σπασμός να χωρέσει το τράνταγμα της ζωής σου; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που προκύπτουν μέσα από τις αφηγήσεις του βιβλίου...