Στα έξι αφηγήματα των Φασμάτων φθοράς οι χώροι, τα πράγματα και τα πρόσωπα μεταμορφώνονται σε τοπία του χρόνου, φωτίζοντας τα βιώματα και αλλάζοντας τη συνείδηση. Από την περιγραφή μιας περιφοράς του Επιταφίου στη Νέα Υόρκη ως το «πέρασμα» του αφηγητή, μέσα από μια παλιά φωτογραφία, στο σπίτι των παιδικών του χρόνων, γεγονότα, καταστάσεις και μνήμες ξετυλίγονται σε ένα λεπτό νήμα σκέψεων, συνειρμών και εικόνων, ανασύροντας από τη φθορά και τη λήθη εκείνα που όχι μόνον αποτυπώνονται στη μνήμη, αλλά και σημαδεύουν τη ζωή μας.