Για πρώτη φορά παρουσιάζεται σε αυτόν τον τόμο το σύνολο σχεδόν της ποίησης του Αναστάση Βιστωνίτη. Από τη "Μετοικεσία", τους "Ανιχνευτές" και τις "Τέφρες" της δεκαετίας του 70 ως τους "Κήπους της σελήνης" και τα "Πρόσωπα του Ιανού" της δεκαετίας του 90. Οι νεώτεροι ιδίως αναγνώστες έχουν τώρα τη δυνατότητα να αποκτήσουν πλήρη εικόνα για το έργο και την πορεία ενός από τους αντιπροσωπευτικότερους ποιητές της γενιάς του. Η αίσθηση του χρόνου, πραγματικού και μυθολογικού, των εμπειριών και των αναμνήσεων, του μεταφυσικού και υπαρξιακού κενού, της νεκρής ζωής στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις αλλά και της νοσταλγίας και των ακαριαίων λάμψεων ενός κόσμου που αναζητεί την ταυτότητά του μέσα στους σπινθηρισμούς του εφήμερου και τα χάσματα της διάρκειας σφραγίζουν την ποίηση αυτή, από όπου αναδύεται ο ψυχισμός, οι διαψεύσεις και οι ελπίδες του μεταπολεμικού κόσμου.