Το βιβλίο αυτό είναι το αποτύπωμα δημοσίων συζητήσεων του συγγραφέα με φίλους συνομιλητές. Η δεύτερη και η τρίτη είναι σχετικά πρόσφατες (λίγο πριν και λίγο μετά τις τελευταίες εκλογές του 2015, πριν ωστόσο από την ταπεινωτική συνθηκολόγηση του Ιουλίου)· η πρώτη έγινε τη χρονιά του 1989-90, ιστορική στιγμή της κατάρρευσης του Ανατολικού Μπλοκ. Είναι όλες σημαδεμένες από την πολιτική επικαιρότητα, θέτουν ωστόσο ζητήματα που έχουν πολύ πιο μακροϊστορική σημασία. Κεντρικό τους μέλημα είναι η επεξεργασία μιας στρατηγικής για τα ριζοσπαστικά αντικαπιταλιστικά κινήματα, και το ακανθώδες ζήτημα των σχέσεών τους με το κράτος. Στη βάση αυτή, τεκμηριώνουν μια μετατόπιση της οπτικής του συγγραφέα σε βάθος εικοσιπενταετίας, συνέπεια του εξαναγκασμού σε αμυντική θέση απέναντι στην κεφαλαιοκρατική αντεπίθεση - τις μεθοδεύσεις του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού των ημερών μας. Από τη μία πλευρά, δηλαδή, δοκιμάζουν τις αντοχές της "κλασικής" αναρχικής ρητορικής περί κράτους, από την άλλη προσημειώνουν εκείνο που πρέπει να θεωρείται απαράγραπτο στην άρθρωση και τη στοχοθεσία των ασυνθηκολόγητων κοινωνικών κινημάτων.