"Η ευλογία της Γης" είναι ένας ύμνος στο χωρικό, στον πρωτόγονο άνθρωπο, που η κοσμοθεωρία του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη φύση. Είναι ένα έπος της γης· η ιστορία ενός μικρόκοσμου. Το κυρίαρχο μοτίβο είναι η δύναμη της υπομονής και της απλότητας· η σιωπηλή, σταθερή και στοργική συμμαχία ανάμεσα στη φύση και τον άνθρωπο, ο οποίος την αντιμετωπίζει μόνος του, εμπιστευόμενος τον εαυτό του κι αυτήν για την επιβίωσή του. "Στη σύγχρονη λογοτεχνία δε βλέπω κανέναν που να μπορεί να συγκριθεί με τον Χάμσουν. Στην πραγματικότητα, η ποίηση του Χάμσουν είναι μια "Αγία Γραφή" για τους ανθρώπους, το ύφος του είναι εντελώς ανεπιτήδευτο. Η ομορφιά του βρίσκεται στην απόλυτη, εκτυφλωτικά λιτή αλήθεια του, μέσω της οποίας οι Νορβηγοί των μυθιστορημάτων του γίνονται τόσο πειστικά ωραίοι, όπως τα αγάλματα της αρχαίας Ελλάδας. Θα λέγε κανείς ότι πρόκειται για θαύμα..." Μαξίμ Γκόργκι