Άλλη τύχη περιμένει ένα δοκίμιο δημιουργικού χαρακτήρα, που έχει τα ίδια προνόμια μακροζωίας με ένα λογοτεχνικό έργο, και άλλη τύχη περιμένει μια κριτική μελέτη όπως η παρούσα, που πρωτοδημιοσιεύτηκε το 1977. Δεν είναι επομένως περίεργο αν προσωπικά υπερηφανεύομαι για το γεγονός ότι το βιβλίο μπόρεσε να αντέξει σε διαδοχικά κύματα ανάγνωσης μες στα εικοσιπέντε χρόνια που ακολούθησαν την πρώτη του κυκλοφορία.
Η θεματική του βιβλίου έχει την αφετηρία της σε μια σειρά μαθήματα στη Θεσσαλονίκη, τον χειμώνα του 1975-1976, στην παλαιά Φιλοσοφική Σχολή, και, αν δεν κάνω λάθος, στην αίθουσα 24. Θυμάμαι πάντως την αίθουσα κατάμεστη από φοιτητές (ανάμεσά τους ο τεταρτοετής Μιχάλης Πιερής, αλλά και οι Θωμάς Κοροβίνης και Μαρία Μαυραγάνη), από νέους βοηθούς, ξεχώριζαν ο Ξ. Α. Κοκόλης και ο Γ. Κεχαγιόγλου με τις παρατηρήσεις τους και με τις ενστάσεις τους αλλά, και οι νεότερες Χ. Ανεμούδη και Ν. Λυκούργου, καθώς και σταθερούς ακροατές κάθε ηλικίας.