Το 6ο και το 7ο βιβλίο του Θουκυδίδη αποτελούν τα λεγόμενα "Σικελικά" και αναφέρονται στην εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία (415-413 π.Χ.). Είναι τα πιο καλοδουλεμένα τμήματα των Ιστοριών του Θουκυδίδη· συγκεκριμένα, η περιγραφή της αναχώρησης του στόλου από τον Πειραιά (Ζ. 30-32), της ναυμαχίας στο μεγάλο λιμάνι των Συρακουσών (Η. 70-72) και κυρίως της σφαγής των Αθηναίων στον Ασσίναρο ποταμό (Η. 84) θεωρούνται μέχρι και σήμερα μερικά από τα καλύτερα κομμάτια της παγκόσμιας λογοτεχνίας, πράγμα που δείχνει ότι ο ιστορικός δεν περιγράφει απλώς με τρόπο ωμό και ρεαλιστικό τα γεγονότα αλλά είναι και ένας μεγάλος δεξιοτέχνης του λόγου. Έτσι, ο Τh. Macauley, ιστορικός και πολιτικός δεν διστάζει να πει: "είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα της ανθρώπινης τέχνης", ενώ ο ιστορικός και φιλόσοφος J. Mill αναγνωρίζει ότι η περιγραφή της συμφοράς των Αθηναίων στον Ασσίναρο είναι το "πιο δυνατό και συγκινητικό κομμάτι της λογτεχνίας". [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)