Η φυγή, ως συναίσθημα και επιθυμία, παίζει κυρίαρχο ρόλο στην αφήγηση του κάθε συγγραφέα. Υπάρχουν συγγραφείς που ικανοποιούν αυτό το συναίσθημα, ταξιδεύοντας αδιαλείπτως κι άλλοι μένοντας αμετακίνητοι σ έναν τόπο, "φυλακισμένοι" οικειοθελώς, με μοναδική τους πυξίδα τη φαντασία τους. Με αυτά τα διηγήματα ο συγγραφέας, επιχειρεί ένα ταξίδι στο παρελθόν... Μόνο που, όσες φορές και αν ξεκίνησε το ίδιο μονοπάτι, βρίσκεται ακόμα στην αρχή του... Σκιαγραφεί τους ήρωές του με αμεσότητα και ρεαλισμό... Ειδικά στον "Τρελό του καραμελάδικου", επιχειρεί να προσεγγίσει και να αιτιολογήσει (όχι να δικαιολογήσει), την ψυχασθένεια του ήρωά του από διαφορετική οπτική γωνία...