Στο βιβλίο αυτό καταγράφεται και σχολιάζεται ο πειραματισμός δύο εκπαιδευτικών σχολείου της Δυτικής Αθήνας, του 2oυ Γυμνασίου Πετρούπολης, οι οποίες με τη συνεργασία του διευθυντή τους αποφάσισαν να μετακινηθούν από την παραδοσιακή δασκαλοκεντρική διδασκαλία και να υιοθετήσουν την κατά ομάδες σχολική εργασία. Ο πειραματισμός προέκυψε ως ένα από τα follow uρ του διεθνούς προγράμματος Carpe Vitam. Leadership for Learning, στο οποίο συμμετείχε το σχολείο για μια τριετία. Στην ελληνική εκπαιδευτική σκηνή διδακτικές προσεγγίσεις προς αυτή την κατεύθυνση εντοπίζονται ελάχιστες, αν και σε επίπεδο ρητορικής προβάλλεται εξόχως η σημασία τους και, μάλιστα, προτείνονται στα νέα αναλυτικά προγράμματα χωρίς όμως να λαμβάνεται μέριμνα προετοιμασίας των εκπαιδευτικών, που απλώς καλούνται να αλλάξουν τη διδακτική τους πρακτική. Αυτοί που είχαν την ευθύνη της αλλαγής του αναλυτικού προγράμματος και των εγχειριδίων δεν σκέφτηκαν, ενδεχομένως επαρκώς ότι οι αλλαγές αυτές δεν γίνονται με ευχές ή με τον αυτόματο πιλότο, ούτε ξαφνικά με το πάτημα ενός κουμπιού, ούτε βέβαια με την απλή ένταξη δραστηριοτήτων συνεργασίας στα σχολικά εγχειρίδια. Το βιβλίο έχει αξία γιατί δεν μένει μόνο στη σφαίρα των ιδεολογικών συζητήσεων και αντιπαραθέσεων αλλά προχωρά σε έναν αυθεντικό πειραματισμό τάξης για τον οποίο υπάρχει επαρκής μαρτυρία. Προέκυψε από τα ημερολόγια που κράτησαν οι δυο εκπαιδευτικοί κατά τη διάρκεια του πειραματισμού του, η οποία συμπληρώνεται από τη μαρτυρία των μαθητών για το πώς βίωσαν και αξιολόγησαν οι ίδιοι το εγχείρημα. Βασισμένοι στη μαρτυρία αυτή δυο κριτικοί φίλοι του σχολείου στο πλαίσιο του προαναφερθέντος προγράμματος που δεν συμμετείχαν όμως στη συγκεκριμένη προσπάθεια, έχοντας το πλεονέκτημα του ουδέτερου και αποστασιοποιημένου παρατηρητή καθώς και σημαντική πείρα από παρόμοιους πειραματισμούς επιχειρούν να αναδείξουν την ευρύτερη αξία του εγχειρήματος σχολιάζοντας αναλύοντας, διαφωτίζοντας πτυχές του και καταλήγοντας σε σημαντικά συμπεράσματα.