"Για το άνθισμα της λευτεριάς" Αόρατα της λευτεριάς/ τα χρυσοποίκιλτα δεσμά,/ δεν σε ματώνουν, δεν πονούν,/ όταν ισόβια σου κρατούν/ δέσμια την καρδιά σου!/ Το όραμα της οδηγός,/ στους ώμους άβαρος σταυρός/ μες τη ζωή το βάσταγμά της,/ η απουσία της εφιάλτης,/ τρομοκρατεί τα όνειρά σου./ Ίσιωμα ο Γολγοθάς σου μοιάζει,/ ο θάνατος δεν σε τρομάζει./ Του αιμάτου σου κάθε ρανίδα/ σαν αυγινή δροσοσταλίδα,/ κρατά αμάραντο το άνθισμά της. [...] (από τη σελ. 9 του βιβλίου)