Επιστρέφοντας στο αδέσποτο πουθενά Ή Τι θα ’λεγε η μάνα μου αν με έβλεπε να βαδίζω ξυπόλητος στην επιφάνεια μιας θάλασσας ομιλούσας’ και ’μεις κομπάρσοι πλασμένοι από θραύσματα της αβύσσου γράφουμε στην αμφίβια άμμο τη θεϊκότητά μας (απόσπασμα από το 14ο ποίημα) ** Οι λέξεις είναι ο τρόπος του να υπάρχει να μετακινείται στο συμπαγές αόρατο λαχταράει να λύσει το αίνιγμά του να απελευθερωθεί από τη μοναδικότητά του να γίνει ον παιδί που κλαίει στις όχθες του ποταμού νιότη που γερνάει. (απόσπασμα από το 3ο ποίημα)