Αν ένας ευθυμογράφος και μια ποιήτρια, έκαναν μια μεταμεσονύκτια ραδιοφωνική εκπομπή και τη στιγμή που βγαίνει από το παλιό ρολόι ο κούκος, για να φωνάξει δώδεκα φορές κου-κου, άνοιγαν σαν άλλα ξυπνοπούλια τα μικρόφωνά τους, για να δια-λαλήσουν «Χαίρετε! Ακούτε την εκπομπή της χαράς», θα τους ακούγαμε; Αν, για δυο και κάτι ώρες, δύο… ραδιοφωνάκηδες μας έστελναν με τα ραδιοκύματα …χαράς ευαγγέλια και μας μιλούσαν για ανθρώπους, που παρακάμπτουν όπως μπορούν τους σκοπέλους των ατυχιών, των απωλειών, των προβλημάτων τους, ώσπου να βρουν χαρά, ή να τη φτιάξουν μόνοι τους, με τα χέρια και την καρδιά τους, θα τους προσέχαμε; Αν κάποιοι δαιμόνιοι δημοσιογράφοι αποκάλυπταν το μυστικό της χαράς του Δημόκριτου, του Δαλάι Λάμα, της Έλεν Κέλλερ, του Λεό Μπουσκάλια, του Σάββα Γεωργίου ή την κρυμμένη χαρά του Νίτσε, του Κ. Π. Καβάφη, της Έμιλυ Ντίκινσον, του Αγίου Νεκταρίου, του Επίκτητου, του Γεωργίου Σουρή … και Κύριος οίδε, πόσων άλλων τροπαιούχων του πολύτιμου αυτού επάθλου, θα μας έκανε εντύπωση; Κι έχει ένα απλό ραδιόφωνο τη θαυματουργή ενέργεια, εκπέμποντας «χαίρετε» να διαλύσει τα σύννεφα και τις ομίχλες του νου και με χαιρετισμούς ευθυμίας, αγάπης, πίστης, ευγνωμοσύνης, ομορφιάς, γέλια και τραγούδια, να μυήσει τους ακροατές του στη χαρά της ζωής;