ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ Όταν τελειώσει η προσμονή δεν έρχεται η γαλήνη...

Ν Υ Χ Θ Η Μ Ε Ρ Ο Ν «Νυχθημερόν ο έρωτας Νυχθημερόν κι ο πόνος» έγραφε ένα προσχέδιο αγιογραφίας στο ράφι μιας βιβλιοθήκης από όνειρα κάπου σε μια δεκαετία του περασμένου αιώνα...

Δύσκολος πόνος Σ...

Μεσονυκτικὸν Βγαίνω στὴν νύχτα, τῆς Γῆς τὴν συντριβὴ νὰ συνάξω, μεσονύκτιον δάκρυ Τ’ ἀστέρια ῥιγοῦνε Σιγὴ Μὸν’ ὁ γκιώνης ζητᾶ νὰ μοῦ μάθει Μετάνοια...

Με τα παπούτσια που γεννηθήκαμε λέει ο Σταύρος, όταν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα έπαιζε τον πόλεμο ξυπόλητος με τα άλλα παιδιά...

Mε το πέρασμα του χρόνου τα πάντα αλλάζουν...

Α Ι Γ Ε Α Σ Θα ήθελα να μοιραστώ ένα σώμα με τη θάλασσα, τα μαλλιά μου πλεγμένα με τα φύκια του βυθού με τραβούν να γίνουμε ένα...

Το είδωλο Με των πουλιών τα επιλύχνια μινυρίσματα σε λίμνη κρυφού οροπέδιου του Ολύμπου αναδύεται υδάτινο είδωλο του Νάρκισσου κορμί χυτό μέχρι την τελευταία ρανίδα του στα κόκκινα χείλη ερυθρόμορφης αττικής υδρίας με ερωτικές ποικίλες λάγνες παραστάσεις από τα όνειρα των διψασμένων...

Εκείνο το βράδυ γεννήθηκα, μαζί μου τρία τριαντάφυλλα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ, ΘΑΛΑΣΣΑ Στο αμυδρό φως μιας νύχτας που ξεθωριάζει, τα μάτια σου πράσινα φεγγίζουν, Στης θάλασσας την ξεμυαλίστρα πλάνη, την καρδιά πώς φτερουγίζουν...

«Από όλα τα γλυκά, ένα είναι το πιο καθαρό...

Στήν χειμέρια ἀνορθο...

Οι ΑΝΤΑΥΓΕΙΕΣ, ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ ή ΑΝΤΙΦΕΓΓΙΣΜΑΤΑ, σύμβολα της παροδικότητας και της φαινομενικότητας του κόσμου, όσο και της κινούμενης εικόνας της αιωνιότητας, σχετίζονται με την Ύπαρξη και την ζωή σαν φαινόμενο...

Ικέτιδα Βρέχει πάνω...

Δεκατέσσερα σύντομα ...