∆έκα διηγήματα που κρύβουν τη δική τους αλήθεια...

Ο Βαλδουίνος του Μονπελιέ, φιλοξενούμενος του Ούγου της Σαρτρ, ένιωσε ένα πολύ άσχημο προαίσθημα...

[…]∆ε βγαίνω ποτέ με συννεφιά...

[…]Μια σπίθα έσβησε από τη βροχή...

[…] Διασταυρώθηκαν τα ξίφη των μαχητικών καυσαερίων στον ουρανό της νότιας επαρχίας πάνω ακριβώς από τον άγνωστο ταριχευμένο στρατιώτη και τον εύθραυστο δρομέα που μόνιμα ακίνητος κόβει το νήμα της ιλιγγιώδους ζωής μας...

Γιατί το σύμπαν είναι μια μήτρα...

Συνήθως μόνοι βαδίζουμε...

Δρόμοι που μαρτυρούν την απουσία τους, χωρίς βλέμμα ή νεύμα ανθρώπου...

Τη λένε Άννα, Μυρτώ, Νίκη, Ανθή, Ελένη, Ζωή, Λίνα, Μάχη...

Πέρασε ένας μήνας, μέχρι να αποφασίσει να χρησιμοποιήσει όλη την άδειά του και να μείνει σπίτι, για να συνέλθει, για να μπορεί πλέον να κοιτάζει τους συνανθρώπους του στα μάτια...

Αγαπητέ αναγνώστη, λόγω δικής μου απροσεξίας κάποιοι από τους ήρωες ξέφυγαν της προσοχής μου και δραπέτευσαν από το χαρτί...

Ξεφυλλίζω εδώ και μέρες το τετράδιο των διακοπών...

Να το πιστέψεις! Ήρθε η στιγμή να καταρρίψουμε μύθους και ανακρίβειες...

Θυμάμαι! Θυμάμαι! Τα όργανά μου αντηχούν τη φωνή σας εκ βαθέων...

Κι απόψε εδώ...