Ο Γιάννης Δημητράκης επιστρέφει με μια νέα συλλογή διηγημάτων και μας οδηγεί σε κόσμους όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται...

Τεχνητός δορυφόρος της Γης πάνω από σχολικό χάρτη, φάκελοι μνήμης από τον Εμφύλιο και την προσφυγιά, η κατατρόπωση του κυβερνητικού στρατού από την αφηνιασμένη Τζώνα, Ινδιάνοι και ποδοσφαιριστές στους δρόμους της Σόφιας, μαζώξεις και γλέντια σε ταβέρνες στη Θεσσαλονίκη, ζωγραφισμένα ουζμπέκικα κουπάκια και οι γάτες της Φιλιππούπολης, short stories και μονόλογοι έφιππων αγαλμάτων, μελλοθάνατοι Βογόμιλοι στην Πόλη, τελικός Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ, μυστηριακά μαγικά ταξίδια πολιτικών διασπάσεων...

Στις σελίδες αυτού του βιβλίου παραμονεύουν δέκα ιστορίες μυστήριες, αλλόκοτες, σκοτεινές...

Άνθρωποι παράξενοι, γελοίοι...

«…Στο μεταξύ η κάψα του για τη θάλασσα φούντωνε...

Βίωνε μια ενόχληση ραγδαία αυξανόμενη από τα μύχια στην εξωστρέφεια του δέρματος: τα χαλάζια των δακρύων της τη γαργαλούσαν...

Εικοσιπέντε διηγηματάκια...

O κόσμος σείεται...

Καρτούτσο ξεροσφύρι, ήτοι ‘νταουλτζίδικα’, ήτοι, κύριοι, ο πότης πίνει χωρίς μεζέ...

Κοιτώντας τα δεδομένα, βέβαια, δεν βλέπω ξεκάθαρα συμπεράσματα, μόνο ενδείξεις και ερωτηματικά...

<<Η θάλασσα των Κρίσεων είναι μια επίπεδη περιοχή της Σελήνης, έκτασης 176...

Με εγκαλείς για το βαθιά αυλακωμένο μου πρόσωπο από μυριάδες στίχους και δεν αναλογίστηκες πως χρειαζόμουν άμυνες αφού ο νόμος της ζούγκλας υπήρχε και θα υπάρχει κι εμείς μικρές νιφάδες χιονιού με ζωή διάρκειας αστραπής χαμένοι στα όνειρα μιας ανθρωπότητας που δεν θα γίνει ποτέ όπως την ονειρευτήκαμε γι’ αυτό ως αγνός ονειροπόλος δεν μετανιώνω αλλά βλέπεις ταξιδέψαμε χωρίς αποσκευές τα ιμάτια διαμοιράστηκαν βιαίως από τους ισχυρότερους κι αρνείσαι να το δεις αφοσιωμένος στο κυνήγι της βεβαιότητας ενώ εγώ ξέρω ότι είναι υποκειμενική αδύναμη θα αυτοαναιρεθεί με τόσες άλλες που περιμένουν στη σειρά να αναδέψω τη σκιά τους ώσπου να φανερωθούν κι απτόητος συνεχίζω ως άλλος Σίσυφος γιατί μόνη αλήθεια μου είναι να βαδίζω μες στη θολή αβεβαιότητα ψάχνοντας έναν ακόμα στιγμιαίο θησαυρό...

Τα διηγήματα του Γ...

Οι ιστορίες μου αυτές, στιγμές στο άπειρο του χρόνου, είναι οι περισσότερες φανταστικές αλλά και κάποιες έχουν όντως συμβεί...

Σας προσκαλώ στο μονοπάτι που περπάτησε μια άγνωστη ηρωίδα, αλλά πολύ αγαπημένη -η ηρωίδα της ψυχής και της ζωής μου- της Άννας, της μητέρας μου...