Δώδεκα μικρές ιστορίες στοιχειωμένες από μορφές και όντα του θρύλου και της φαντασίας που ισορροπούν με μακάβρια χάρη μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, λάμψης και σκοτεινιάς, λύτρωσης κι απελπισίας...
Μεσάνυχτα, η ώρα που βγαίνουν τα φαντάσµατα ή µήπως τα φαντάσµατα τα κουβαλάµε µέσα µας; Είναι κοµµάτι από τη ζωή µας ή είναι η ίδια η ζωή;
Πόσο κοντά άραγε είναι η ευτυχία µε τη δυστυχία; Ένα βήµα; Μιαν ανάσα; Τη µια στιγµή ανεβαίνουµε στα ουράνια και την επόµενη πέφτουµε στα τάρταρα...
Στην πρώτη συλλογή διηγημάτων του, ο μεταφραστής Απόστολος Στραγαλινός πλάθει με τρυφερή αλλά και σκληρή γλώσσα ιστορίες ανθρώπων που, παρότι ασφυκτιούν καθημερινά από τις αντιφάσεις της σύγχρονης Ελλάδας, εξακολουθούν να ονειρεύονται, να μοχθούν και να προσπαθούν να δραπετεύσουν στο φως, χωρίς να γνωρίζουν πάντα αν βιώνουν τη μία ή την άλλη εκδοχή μιας ζωής που, καθώς περνάει, τους διαφεύγει...
Ένα νοικιασμένο ποδήλατο, δύο δόντια που έσπασαν, ένα χάδι, μια ξελασκαρισμένη τάπα, ένα κονσερβοκούτι, μια γάτα που γέννησε, ένα μπάνιο στον Μπαξέ, ένας καυγάς, μια καμπαρντίνα που έσταζε βροχή και το λεωφορείο ξεκίνησε για την τελευταία εκδρομή...
Τριάντα χρόνια μετά, η Ιφιγένεια Θεοδώρου συναντάει πάλι τους ήρωες του πρώτου της βιβλίου Χρυσός, Λιβάνι και Σμύρνη, πιάνοντας από την αρχή το νήμα της ζωής τους...