Πιστεύοντας ακράδαντα ότι η Κρεμαγιέρα είναι μια συσκευή που έχει να κάνει με την επεξεργασία γάλακτος και τη ζαχαροπλαστική (ή είναι κάτι σαν το κρεμόριο, ας πούμε, άσπροι κρύσταλλοι που προέρχονται από το κατακάθι του κρασιού, την τρύγα)· ότι το Ακρόμπαρο αναφέρεται σε μεθοριακό κυλικείο που αναδίδει μια ιδιαίτερη οσμή (barila)· η Πεταλούδα του Γκαζιού ότι είναι ένα είδος λεπιδόπτερου που ευδοκιμεί μέσα σε υγραέριο – κατά προτίμησιν στην ομώνυμη περιοχή του Λεκανοπεδίου· το Διαφορικό ότι σχετίζεται με τους λογισμικούς ρυθμούς μεταβολής των ποσοτήτων στα μαθηματικά· ότι η Μίζα αποκλειστικά με την πιστοληπτική ικανότητα δημοσίων λειτουργών· ότι ο Γρύλλος Μπουκάλας είναι ορθόπτερο έντομο ασφαλώς (ίσως και να συγγένευε με τον Παντελή…)・ο Τεμπέλης του Τιμονιού κάποιος αργόσχολος μεσογειακός οδηγός μεγάλων αποστάσεων· ο Κάβουρας πρώτη ύλη για γκουρμέ μακαρονάδα· και με τη βεβαιότητα πώς το Σινεμπλόκ συμμετέχει σε αλυσίδα κινηματογραφικών αιθουσών, όταν αναφέρθηκε από τον μηχανικό ως υπόλογος της βλάβης του αυτοκινήτου Μου ο μυστηριώδης Πολλαπλασιαστής, υπέθεσα πως είναι κάποιος απελπισμένος θρησκευόμενος, σαν τον Εκκλησιαστή, που επικρίνει υπεροπτικά τον κινητήρα, προσθέτοντας ενοχές στην ηθική του ακεραιότητα...

«Ολόκληρος ο κόλπος έχει μαυρίσει από τα κητώδη, ενώ τα δεκάδες πλοία που τα είχαν κυνηγήσει μέχρι εκεί σχηματίζουν συμπαγή κλοιό στην πλάτη τους, αδιαπέραστο, και για τα σόναρ τους τρομακτικό· οι άνθρωποι πάνω στα πλοία χτυπούν τα κήτη μέσα σ’ ένα πανηγυρικό πανδαιμόνιο, κουδουνίζουν καμπάνες και ροκάνες, φυσούν με σφυρίχτρες και μπουρούδες, σπρώχνοντας τα ζώα να φύγουν μπροστά και, σε λίγο, να ξεβραστούν στην ακτή όπου τα περιμένουν οι εκτελεστές»...

ΜΙA ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ σε ένα ακατάστατο δωμάτιο τηλεφωνεί στον εραστή της ο οποίος μόλις την άφησε για κάποια άλλη...

Ἡ δεύτερη ὀμορφιά, ὅταν ἡ λύπη σμίγει μὲ τὸ γαλάζιο τ᾽ οὐρανοῦ στὴν ἴδια εἰκόνα, tangled up in blue, κι ἀκούγονται ὅλοι οἱ κῆποι νὰ γιορτάζουν κι ὅλες οἱ λέξεις συνομολογοῦν : τὰ σύννεφα ποὺ γύρω ἀπὸ τὸν ἥλιο συνάζονται ὅταν δύει, τὰ ἰσκιώνει ἡ σκέψη τῆς θνητότητας τοῦ ἀνθρώπου, τὸ βλέμμα ποὺ δὲν παύει νὰ κοιτᾶ˙ καὶ τὸ βαθὺ γαλάζιο ποὺ ἀνασαίνει μαζί μας κι ὣς τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, τὰ φανερώνει ὅλα: τροβαδοῦροι τὴν ὀμορφιὰ ἑρμηνεύουν ποὺ δὲν βρῆκαν, μίμοι τὴν παριστάνουν, ἰδαλγοὶ φρουροῦν τὴ θύρα της, κι ὁ παντοπώλης ἀποκοιμήθηκε μὲς στ᾽ ὄνειρό του...

Το ''Γράμμα στον αδερφό Γιώργο Ιωάννου που λείπει χρόνια στη γκλαβανή'' είναι ανοιχτή επιστολή και παράλληλα τιμητική αναφορά του Θωμά Κοροβίνη, ενός από τους επιγόνους του, στην προσωπικότητα και στο έργο του εμβληματικού ιδιοσυγκρασιακού δημιουργού που άφησε το ισχυρό αποτύπωμά του (τη «στάμπα» του, όπως θα ’λεγε ο ίδιος) στα γράμματά μας...

-...Το Πούσι είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του Νίκου Καββαδία και εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1947 από τον Α. Καραβία. Έκτοτε εκδόθηκε 4 φορές στις εκδ. Γαλαξίας (1961-1971), 16 φορές στις εκδ. Κέδρος (1975-1989) και, από τον Οκτώβριο 1989 μέχρι τον Δεκέμβριο 2000, 13 φορές στις εκδ. Άγρα.

Γραμμένο από τον Ρηντ Γιάλομ, φωτογράφο, γιο του γνωστού Αμερικανού ψυχιάτρου Ίρβιν Γιάλομ και της ιστορικού Μαίριλυν Γιάλομ, το βιβλίο αυτό χαρίζει μια ιδιωτική ματιά στην οικογενειακή ζωή του ζευγαριού των διάσημων καθηγητών...

Μέσα από μια σειρά μυστικές συμφωνίες, ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Φρήντριχ Νίτσε και ο Αυστριακός γιατρός Γιόζεφ Μπρόιερ, ένας από τους πατέρες της ψυχανάλυσης, συναντιούνται στη Βιέννη του 19ου αιώνα, σε μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας...

"Το στρίψιμο της βίδας" του Χένρυ Τζέημς (1843-1916) είναι ένα από τα διασημότερα έργα του συγγραφέα και ταυτόχρονα ένα από τα θαυμαστότερα κείμενα της φανταστικής λογοτεχνίας....

Ο παρών τόμος του Αντρέγιεφ συγκεντρώνει δύο αριστουργηματικές νουβέλες του συγγραφέα, σε σπουδαία μετάφραση από τα ρωσικά της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ....

Μέσα από μια σειρά μυστικές συμφωνίες, ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Φρήντριχ Νίτσε και ο Αυστριακός γιατρός Γιόζεφ Μπρόιερ, ένας από τους πατέρες της ψυχανάλυσης, συναντιούνται στη Βιέννη του 19ου αιώνα, σε μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας....

ΔΥΟ ΣΗΜΑΔΙΑΚΕΣ ΘΡΑΣΥΤΑΤΕΣ ΚΛΟΠΕΣ...

"Συμβαίνει καμιά φορά ένας άνθρωπος να πηγαινοέρχεται μέσα στο σπίτι του, να κάνει τις συνηθισμένες του κινήσεις, τις κινήσεις της κάθε μέρας, χαλαρωμένος, μόνος με τον εαυτό του, και, σηκώνοντας ξαφνικά τα μάτια, ν’ αντιληφθεί ότι οι κουρτίνες δεν είναι τραβηγμένες και ότι ο κόσμος τον παρακολουθεί απ’ έξω....

« Η ευχή μου για τον νέο χρόνο: Όλοι οι διάβολοι, οι λαγνείες, τα πάθη, οι απληστίες, οι ζήλιες, οι έρωτες, τα μίση, οι παράξενες επιθυμίες, οι εχθροί, φανταστικοί ή πραγματικοί, η στρατιά των αναμνήσεών μου, όλα με τα οποία παλεύω – να μη με αφήσουν ποτέ στην ησυχία μου »...

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΥ, της πεζής περιφοράς μας μέσα στην πόλη...