-

Κίεβο, στα πρώτα, αβέβαια χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης...

Νέα Υόρκη 1991....

Οι «Νεκρές ψυχές» είναι το μοναδικό και πολύ σημαντικό για την Παγκόσμια Πεζογραφία μυθιστόρημα του Νικολάι Γκόγκολ...

«Μακάρι να μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου ξανά… Δεν θα έκανα τα ίδια λάθη!» Ποιος δεν έχει κάνει παρόμοιες σκέψεις… Αυτό ακριβώς πιστεύει ο Ιβάν Οσόκιν, καθώς βρίσκεται σε απόλυτη απόγνωση...

Ο Ντοστογέφσκι γράφει Το Υπόγειο τον χειμώνα του 1863-64, σε μια εποχή κατά την οποία ταλαιπωρείται από κρίσεις επιληψίας και χρέη που οφείλονται στα τυχερά παιχνίδια...

Αναμένοντας την εσχάτη των ποινών, ένας κατάδικος, πασχίζει να συλλάβει τον κόσμο γύρω του, να βάλει τάξη στην ανθρώπινη εντροπία που τον βασανίζει...

Κλαίνε οι ήρωες του Ντοστογιέβσκη....

Ρουφήχτηκε κι αυτός μέσα στην κατασκότεινη δίνη, με ξουρισμένο κεφάλι κι αλυσοδεμένος, γύριζε κι αυτός το μαγκανοπήγαδο του κάτεργου, πέρα στο βάθος της Aνατολής, χωρίς να ’χει το δικαίωμα να γράψει, ενώ το μόνο βιβλίο που του επιτρεπόταν να διαβάσει -και μόνο λίγες στιγμές την ημέρα κατάφερνε να διαβάζει- ήταν το Eυαγγέλιο....

Η Εξομολόγηση του Σταυρόγκιν είναι ένα κεφάλαιο από τους Δαιμονισμένους, που λογοκρίθηκε στην εποχή του και δημοσιεύθηκε το 1922...

Ακούς, πως τραγουδούν οι ανόητοι σε όλον τον κόσμο; Αυτοί γεμίζουν πυροβόλα...

Μια τεράστια τοιχογραφία της ρωσικής κοινωνίας του 19ου αιώνα και μια από τις ωραιότερες ερωτικές ιστορίες που γράφτηκαν ποτέ....

Σ’ αυτό το μυθιστόρημα, όπου οι άνθρωποι προκαλούν τον Θεό και την κοινωνία, στον εναλλασσόμενο και απαίσιο ρυθμό του εγκλήματος και της τιμωρίας, οι διαστροφές της ανθρώπινης σκέψης και το χάος των υποσυνείδητων παρορμήσεων αποκαλύπτονται κάτω από ένα εκτυφλωτικό φως - σαν το μάτι μας να βλέπει τον παράδεισο και την κόλαση ανάμεσα από σύννεφα σκισμένα απ’ τον κεραυνό....

Ο Ρασκόλνικωφ, φοιτητής της Νομικής στην Αγία Πετρούπολη, διακατέχεται από την αντίληψη ότι έχει κάθε δικαίωμα να εγκληματεί για το καλό της ανθρωπότητας και ενάντια στην κοινωνική αδικία...