"Η πρώτη αγάπη είναι πάντα η τελευταία. Κι η τελευταία είναι πάντα αυτή που ονειρευόμαστε. Απ αυτή δεν ξέρω παρά μόνο τη φωνή της. Ένα άκουσμα τυραννισμένο, ταραγμένο, ζεστό. Η φωνή που έρχεται σε μένα μέσα σ ένα γέλιο, ένα στεναγμό ή ένα μουρμουρητό μού επιτρέπει να μαντέψω τους γοφούς και τα στήθη. Έχω μάθει να είμαι προσεκτικός στη διαδρομή της φωνής. Ένας τυφλός μού είπε μια μέρα τι πληροφορίες πρέπει να σου δώσει μια φωνή. Έτσι απ αυτή τη φωνή αγγίζω τούτο το κορμί, κλείνοντας τα μάτια, ανακαλύπτω σιγά σιγά τις στιγμές και τις κινήσεις της ζωής του".