Ένα συγκλονιστικό βιβλίο από το σπουδαίο συγγραφέα Ταχάρ Μπεν Τζελούν, για τον έρωτα και τη μοναξιά, για τον τόπο και το χρόνο, για τη σκληρότητα αλλά και τη μαγεία της αγάπης, που καταργεί την ερημιά και κάνει το εγώ αλληλέγγυο με τον κόσμο που το περιβάλλει. "Η Βαχίντα ήταν μια εικόνα που επικάλυπτε μια άλλη εικόνα, με μια μικρή απόκλιση. Είχα πειστεί ότι έπρεπε να επισκεφτώ μαζί της τους τόπους του έρωτα. Η παρουσία της ήταν για μένα η αντανάκλαση μιας ανάμνησης, η σκιά μιας ιστορίας, το αντίγραφο μιας εικόνας που ταλαντεύεται στον άνεμο. Ο καθένας μας κρατά μυστικά μέσα του έναν έρωτα που θα ήθελε να ζήσει. Το πρόσωπο της Βαχίντα μού αναζωπύρωνε αυτή την επιθυμία σε τέτοιο βαθμό, ώστε να πιστέψω σ αυτόν, μπερδεύοντας την πραγματικότητα της Νάπολης με το δημιούργημα αυτό της φαντασίας που δεν τοποθετείται σε κανένα τόπο και σε καμία εποχή". "Εξαφανίστηκε μέσα στη νύχτα, λευκή σαν περιστέρι, ένα όνειρο θυμωμένο, μια γυναίκα απελπισμένη, κι εγώ ήμουν εκεί, χωρίς δύναμη, χωρίς λόγια, χωρίς χειρονομίες για να την κρατήσω. Έπρεπε να της προτείνω κάτι, όχι ένα τσάι το απόγευμα στη βεράντα μιας ναπολιτάνικης καφετέριας. Όχι, άξιζε κάτι καλύτερο και περισσότερο: να ζήσω μαζί της, να την πάρω και να μην την αφήσω πια, να μην την αφήσω άλλο να φύγει, να μην την αφήσω πια σε άλλα χέρια, σε άλλη αγκαλιά. Όμως εγώ είμαι ένας μοναχικός τύπος".