"Αχ, Νάντια, η άφατη οδύνη που προκάλεσε στην οικογένειά σου η αδικία είναι πάντοτε παρούσα. Σε σένα απομένει να τη σβήσεις, να εξαφανίσεις τα ίχνη από τα πυρακτωμένα χέρια της μάνας σου και από το χαραγμένο πρόσωπο του Τιτόμ. Σε σένα απομένει να στείλεις την ανάμνηση πίσω, σ αυτό το αγριεμένο πλήθος εκείνων που εξακολουθούν να σας κοιτάζουν αφ υψηλού, σαν να είστε ολότελα ξένοι, όχι μόνο γι αυτή τη χώρα, αλλά και μεταξύ σας. »Αχ, Νάντια, ήρθε η στιγμή, τώρα ή ποτέ, να σε ρωτήσω ποια είσαι, αν ξέρεις πού γεννήθηκες και από πού προέρχεται η οικογένειά σου. Μάθε να κοιτάς τα πράγματα κατάματα. Μην ψεύδεσαι. Μη λες ψέματα στον εαυτό σου. Μη βαυκαλίζεσαι με ιστορίες. Τώρα που μοιάζεις έτοιμη να κάνεις ένα καινούριο βήμα, πες στον εαυτό σου ποια είσαι και πού πας».