Ένας άντρας και µια γυναίκα συναντώνται επί µια δεκαετία, στο ίδιο πάντα δωµάτιο, τις ίδιες πάντα µέρες, την ίδια πάντα ώρα, κάθονται διαγωνίως απέναντι σε δυο όµοιες πολυθρόνες και συνοµιλούν. Η σχέση αναλυόµενου - αναλυτή απλώς σχεδιάζει το ψυχικό και χρονικό πλαίσιο εντός του οποίου κινούνται ιστορίες, στιχοµυθίες, παραµιλητά, σπαράγµατα ζωής αντληµένα από τα µήκη και τα πλάτη του κόσµου, από τη σκηνογραφία του ονείρου, από το καταχωνιασµένο ηµερολόγιο µιας διασπασµένης συνείδησης. Ένα ανάλαφρα σκοτεινό µυθιστόρηµα αρθρωµένο σε δέκα κεφάλαια, δέκα ψυχαναλυτικές συνεδρίες, δέκα παράπλευρες, αναπάντεχες περιπλανήσεις. Ο συγγραφέας, µέσα από ένα ψηφιδωτό θεατρικών και κινηµατογραφικών σκηνών, επινοεί µια πολυσυλλεκτική πρόζα που σπειροειδώς µας µεταφέρει από το πουθενά του εαυτού στο οπουδήποτε του κόσµου και στο παντού της αφήγησης. Εν τέλει, το ψυχαναλυτικό δωµάτιο γίνεται ιπτάµενο χαλί και πετάει πάνω από έναν θρυµµατισµένο κόσµο ή, λιγότερο φαντασµαγορικά, αυτός ο κόσµος εµπλέκεται στα όρια µιας ανήσυχης συζήτησης, µιας ανήσυχης µνήµης, µιας ανήσυχης φωνής;