Το πιο ενδιαφέρον μυθιστόρημα του 1994, απ όσα διάβασα, βρίσκω πως είναι η "Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου" του Μισέλ Φάις. Μολονότι το πρώτο βιβλίο ενός νέου συγγραφέα, εντυπωσιάζει για την ωριμότητα του στοχασμού και την πολυτροπία της αφήγησης. (Σπύρος Τσακνιάς, εφημερίδα "Το Βήμα", 1.1.1995) Το μυθιστόρημα του Φάις θα αποκτήσει, νομίζω, κομβική σημασία στην ιστορία της Ελληνικής Λογοτεχνίας καθώς συνυφαίνει και υπερβαίνει διαδοχικά το φάσμα τριών ρευμάτων: του ρεαλισμού, του μοντερνισμού και του μεταμοντερνισμού, συνδυάζοντας έντεχνα την ιστορία με τη μνήμη και την αυτοβιογραφία με την μυθοπλασία. Ο Φάις πατάει μεν στο μοντερνισμό του Προυστ και του Κάφκα, με την Κομοτηνή να γίνεται το δικό του Κομπρέ, η δική του Πράγα, ταυτόχρονα όμως διακατέχεται από τη μεταμοντερνιστική υποψία και αυτοαναίρεση. (Δημήτρης Τζιόβας, βιβλιοπωλείο "Ελευθερουδάκης", 31.5.1997)